μα μεχρι και το αιμα μου

Στο άρθρο του, στην “Εφημερίδα των Συντακτών” υπό τον τίτλο «Ο χωρισμός Εκκλησίας – Κράτους έχει ωριμάσει», ο Νίκος Φίλης, αναφέρει ότι παρά το γεγονός ότι το Σύνταγμα καθιερώνει την ελευθερία της συνείδησης και το δικαίωμα κάθε πολίτη να πιστεύει σε όποιον Θεό θέλει ή και να μην πιστεύει ακόμη «η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική , σε συνθήκες μάλιστα "θρησκευόμενου Κράτους και πολιτευόμενης Εκκλησίας"».

εκκαθαριση φορολογικης δηλωσης

οδικος μεταφορεας επιβατων

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο του πρώην υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη:

"Το Σύνταγμα κατοχυρώνει την ελευθερία της συνείδησης. Συνεπώς κατοχυρώνει το δικαίωμα κάθε πολίτη να πιστεύει σε όποιον Θεό θέλει ή και να μην πιστεύει. Ωστόσο, όπως συμβαίνει και με άλλες συνταγματικές διακηρύξεις, η πραγματικότητα συχνά είναι διαφορετική, σε συνθήκες μάλιστα καθεστώτος «θρησκευόμενου Κράτους και πολιτευόμενης Εκκλησίας».

Η επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση είναι αναγκαίο να προσδιορίσει τα βήματα μιας καθυστερούμενης εδώ και δεκαετίες αλλαγής στις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας. Το άρθρο 3 του Συντάγματος παράγει συγχύσεις, παρότι η αναφορά στην «επικρατούσα θρησκεία» ερμηνεύεται ως διαπιστωτική και όχι κανονιστική διάταξη.

μα μεχρι και το αιμα μου

Χρειάζεται πολιτική βούληση για να ρυθμιστούν εκκρεμότητες που συνιστούν αναχρονισμούς και συντελούν στη γενικότερη κρίση αξιών. Από την κρίση στην οποία έχουμε πέσει δεν θα βγούμε μόνο με οικονομικά προτάγματα.
Άλλωστε θεσμοί όπως η Εκκλησία, με τον τρόπο τους, συνετέλεσαν στη σημερινή κρίση. Να θυμηθούμε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου που αποκαλύφθηκε λίγο πριν και επισήμως ξεσπάσει η οικονομική κρίση.

Ουδείς αναμάρτητος! Όπως η πολιτική εξουσία επιβάλλεται να προχωρήσει σε αυτοκριτική και ανατροπές, με πρώτο βήμα την κατάρρευση του δικομματισμού, έτσι και οι άλλες εξουσίες πρέπει να αντιληφθούν την ανάγκη της αυτοκριτικής. Άλλωστε ο Χριστός δεν είναι που μίλησε για μετάνοια;

Μάθημα Θρησκευτικών

Στα επίκαιρα ζητήματα τώρα. Η διδασκαλία των Θρησκευτικών, η καύση των νεκρών, η κατάργηση της βλασφημίας ως ποινικού αδικήματος, ο θρησκευτικός όρκος του ανωτάτου άρχοντα είναι επιβιώσεις αναχρονιστικές.

Για το μάθημα των Θρησκευτικών σημειώνω την απαίτηση της Ιεραρχίας για «συναπόφαση», κατά παράβαση μάλιστα ακόμη και του ισχύοντος Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος που προβλέπει συνεργασία (και όχι βέβαια συναπόφαση) με την Πολιτεία (άρθρο 2).

Ελπίζω ότι η εφαρμογή των νέων αναλυτικών προγραμμάτων, με τους «φακέλους των μαθητών» που θα διανεμηθούν με τη νέα χρονιά, θα δώσουν τη δυνατότητα στα Θρησκευτικά από ομολογιακό να γίνει μάθημα γνώσης των θρησκειών.